دخترکان بیشماری هستند که ازدواج نمی کنند، اما کودکی هم ندارند. صدایشان شنیده نمی شود چون نمی دانند که باید فریاد بزنند در حالی که شاید وضعیتی دردناک تر از کودکانی دارند که ازدواج می کنند. برای دیدن برخی از این دختر بچه ها کافی است به یک آتلیه عکاسی سر بزنید. تصاویرشان در عکاسی زینت در و دیوار است ، روی شیشه ماشین ها هم دیده می شوند. دخترچه هایی که  با هدایت مادر و عکاس مانند یک مدلینگ مقابل دوربین می نشینند تا جذابیت های  نه کودکانه، بلکه زنانه شان را نمایش دهند و  مانند یک فرد بالغ جلوه گری کنند.  تصویر این دخترکان با لباس بدن ما و آرایش مو و چهره و گاهی  حتی طرز نشستن  و نگاه کردن ، از آنان یک مینی زن می سازد و لوح سفید دنیای کودکانه شان را خط خطی می کند.

تخریب کودکی دختران، تنها در قاب عکس و پوستر  نیست، در خیابان ، پارک، مهمانی ها، مراسم عروسی، سینما و حتی شاید در خانواده بتوانیم این این پدیده را ببینیم. آن هابی که به ظاهر کودکند، دست و پای کوچک دارند  اما  حرف و حدیث و شوخی در باره رابطه زن و مرد زیاد شنیده اند، آنانی که دیگر نمی توانند با پسر دایی یا پسر عمه هم سنشان کودکانه بازی کنند و برای خاله بازی نقشه بکشند، چون نگاهشان به جنس مخالف به چشم یک همبازی نیست و رنگ و لعاب بزرگترها را گرفته است. گاه این کودکان ناشیانه در باره احساساتشان با بزرگترها  صجبت می کنند. در مدارس ابتدایی مربیانی که رابطه صمیمانه با دانش آموزان دارند نمونه هایی از این دست سراغ دارند و برخی مادران هم در جمع های زنانه برای خوشایند جمع، احساسات زودهنگام دخترکشان  را با آب و تاب شرح می دهند.

لباس کودک تنها به  اندازه و رنگ آن شناحته نمی شود کودکان ما برای آنکه  با نشاط باشند باید لباسی بپوشند که بتوانند بازی کنند، بدوند، راحت بنشینند و در یک کلام کودکی کنند و به دیگران بفهمانند من یک کودک هستم. پوشاندن پیراهن های تنگ ،کوتاه و بدن نما و شلوارهای چسبان شاید به ظاهر کودک آزاری نباشد اما از مصادیق کودکی آزاری است. کودکی آزاری فراتر از کودک آزاری است کودک جسمش سالم است، کتک نخورده، سرشداد نکشیده اند، توهین و ناسزا نشنیده اما کودکی اش از او سلب شده است.  دختر بچه پنج ساله ای که  به بهانه ست ( set )مادر و کودک  مجبور است  مانند مادر سی ساله اش بپوشد و آرایش  شود کودکی اش آزار میبیند و در پنج سالگی ناخواسته به دنیای بزرگترها پرتاب می شود.

علاوه بر این ها گفتگوهای بی پرده در خانواده، لطیفه هایی که رد و بدل می شود، نوع لباس بزرگترها  ، دیدن تصاویر عریان مانکن ها و دونفره های عاشقانه در گوشی ها و تبلت های در دست کودکان ، می توانند تمایلات جنسی کودکان را بیدار کنند ، بلوغ زودرس بیاورند، فضای زندگی کودکان را جنسی کنند و این طفل جنسی شده را از دنیای  احساسات  بچه گانه بیرون کشند. چنین کودکانی زود ازدواج نمی کنند چون کودک هستند و کودک هم نیستد چون با مفاهیمی آشنا شدند که کودکانه نیست.

ازدواج اجباری کودکان و نوجوانان پسندیده نیست اما به موازات نگرانی برای کودک آزاری، کودکی آزاری را هم جدی بگیریم.

با اقزایش  رشد حضور زنان در مراکز عالی تحصیلاتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ،مشارکت سیاسی زنان نیز مفهوم گسترده تری پیدا کرد..نمایندگی مجلس شورای اسلامی ، حضور در هیئت دولت و مدیریت در سطوح مختلف ،عرصه هایی از مشارکت سیاسی زنان  در سطح کلان است.بنابراین در این دوره از انتخابات مجلس ، نامزدی زنان برای نمایندگی محلس و انتخاب شدنشان نه تنها دور از انتظار نیست.

با مروری به روند اجتماعی شدن زنان در سالهای پس از پیروزی انقلاب در هر دولت شعار دفاع از حقوق زنان با ادبیاتی متفاوت مطرح شد .اما این شعارها هر کدام با موج سازی و ایجاد تمایل نسبت به کارهایی که با توانایی و روحیه زنان تناسب نداشت به  تغییر سبک زندگی و برخی مشکلات اجتماعی منجر شد . در نتیجه این تحولات امروز با جمعیتی از زن و مرد ناراضی در جامعه مواجهیم که تحت تأثیر این فضاسازی هایی که بیشتر اهداف  سیاسی داشته قرار گرفته اند.

کم نیستند دخترانی که بدون توجه به شرایط و استعدادها و علائق خود در فضای گرمو تب دار ناشی از شور سیاسی دولتمردان ،به این باور رسیدند که اولویت اول زندگی  تحصیل است و  ازدواج در مراتب بعد قرار دارد.اما همین قشر که بسیاری هم با حمایت خانواده توانستندبه پایگاه اجتماعی ، شغل ، زندگی مستقل، در آمد بالا و در واقع  به همه آرمانهای فمنیسم ، برسند امروز احساس رضایت وخوشبختی ندارند  ودر آرزوی همسری و مادری و بیمناک از تنهایی در آینده هستند.

از نظر بسیاری کارشناسان  آسیب هایی اجتماعی مانندبالا رفتن سن ازدواج، کاهش آمار ازدواج و افزایش آمار طلاق، نتیجه نداشتن  نگاه کارشناسی به حضور اجتماعی زنان است.

نمایندگی مجلس فارغ از جناح بندی های سیاسی نیازمند فردی دارای سواد، درک اجتماعی و تجربه حضور اجتماعی در سطوح مختلف شغلی ، بیان قوی و تعهد دینی و ملی است.چنین افرادی چه زن و چه مرد تعداد محدودی در جامعه هستند و بی شک از آنجا که در همه دنیا ، بیشتر مسئولیت های اجتماعی کلان ، متناسب آفرینش مردان، بر عهده جنس مذکر است، بنابراین اگر تعداد نمایندگان زن مجلس کمتر از مردان باشد امری طبیعی است و اگر چنین نباشد باید در صلاحیتشان شک کرد.

البته در نگاه مردم آگاه جامعه ما، نگاه جنسیتی جایی ندارد و مرد یا زن بودن ، امتیاز نیست و فرض همه بر این است که هر فردی که خود را شایسته انتخاب شدن  می داند بر مبنای ،توانایی و تعهد خود اعلام آمادگی برای قبول این مسئولیت نموده است.اما گاهی برخی با جریان سازی های سیاسی و طرح شعارهای دفاع از حقوق زنان ، فضای انتخابات را جنسیتی می کنند که متأسفانه برخی نمایندگان زن در دوره های گذشته مجلس در این جو سازی ها انتخاب شدند بدون آنکه سابقه فعالیت مفید اجتماعی داشته باشند و نسبت به مردانی که داوطلب نمایندگی بودند اصلح باشند.

چنین جریاناتی هم به کارآمدی محلس لطمه می زند و هم جامعه را نسبت به انتخاب نمایندگان زن بدبین می کند و مانع حضور مفید و مؤثر بانوان توانا و متعهد در مجلس می شود.

 رقابتهای سیاسی  که منافع جناخی را بر منافع ملی ترجیح می دهند و  دیدگاه برخی نظریه پردازان  داحلی در موضوعات زنان که مطابق اندیشه  فمنیسم و شاخص های فمنیستی سازمان ملل ،حضوراجتماعی زنان را  تنها درحضور فیزیکی درجامعه و رقابت با مردان تعریف می کنند از عوامل به وجود آمدن چنین نابسامانی ها در جامعه زنان است.

 نگاه جنسیتی به نمایندگی مجلس و سهم خواهی زنان ، می تواند به غفلت از شایستگی نماینده منجر شود و همچنین اینگونه القاء کند که مسئولیت مشکلات زنان ، تنها بر عهده خودشان است در حالیکه 

هر نماینده  موظف است به مشکلات زنان و مردان حوزه انتخابی خود توجه کند و پی گیر رفع آنها باشد.