به نام خدا

شرکت درانتخابات در کشور ما یک تفاوت عمده ای که دارد این است که، علاوه بر حقوق شهروندی و بحث هایی از این قبیل.بسیاری از مردم شرکت در انتخابات را یک وظیفه شرعی می دانند.من نیز، برای انجام این تکلیف تصممیم گرفتم بدون توجه به تبلیغات و جناح بندی ها ،پای صحبت نامزد ها بنشینم،در ستادهای انتخاباتی حاضر شوم و منصفانه قضاوت کنم.آنچه تا به حال به دست آوردم چیزی جز نقد دولت نهم نبود.
آمارهایی می دهند که کسی نمی تواند از آنها دفاع کند، واز اخبار پشت پرده ای سخن می گویند که عموم مردم از آن اطلاعی ندارند،سخنرانان طرفدار آزادی، یکریز سخن می گویند و معمولآ فرصتی برای پرسش و پاسخ نیست.

در این رفت و آمد ها متوجه شدم توهمی ایجاد شده است از یک معادله غلط،

ناکارآمدی رئیس جمهور =کارآمدی دیگران 

فعلآ  سخن پراکنی پیرامون این معادله نادرست به روشی  نخود چی کشمشی ، تبدیل شده و همه را مشغول کرده است،اما دیر یا زود باید از تعارف کم کنند و بر مبلغ افزایند.
البته در یکی از ستادهای انتخاباتی،که در،  رو دربایستی  شعار زنده باد مخالف من،  بودند،این شبهه را مطرح کردم اینگونه پاسخ دادند:

                     فرمایش شما صحیح است ، ما ادعا نمی کنیم که کاندیدای ما کارآمد هستند!!!.

یکی از راه‏هایی که برای جلب آراء مردم به نامزدها رایج شده است حمایت هنرمندان و یا بهتر بگویم بازیگران از یک کاندیدای خاص است. با توجه به جایگاه صدا و سیما و استقبال از سریالها ی تلویزیون چنین امری دور از انتظار نیست؛ اما اگر بخواهیم نگاهی فرهنگی به این جریان داشته باشیم ترغیب مردم با استفاده از این ابزار رفتاری است که توهین به شعور مردم است. اینکه مردم به چه کسانی باید رأی دهند نیاز به برنامه هایی دارد که بر آگاهی و رشد فکری مردم بیفزاید. اگر قرار باشد مردم بدون تفکر و مقلدانه رأی دهند، به یقین  شایسته است مقام معظم رهبری و دیگر مراجع تقلید و مسئولین نظام و چهره‏های علمی در موضوعی سیاسی-اجتماعی چون انتخابات، الگو قرار گیرند. متأسفانه این روزها بازار چنین تبلیغاتی داغ شده است؛ نوشتن اسامی هنرمندان و تخریب شعارهایی در تخریب دولت تنها مطالبی است که در برخی ستادهای تبلیغاتی قابل مشاهده است.

به نام خدا

از روزی که  پس از چند سال وارد دانشگاه شدم اساتید محترمی که بیشتر گرایش به دیدگاهای غربی دارند در مورد دمکراسی و آزادی و اینکه جامعه مابا مفهوم آزادی بیگانه است و ملت ایران هیچ گاه طعم آزادی را نچشیده اند صحبت می کنند.سه ترم است که این سخنان را می شنویم و اجازه اظهار نظر هم نداریم هر چند این اساتید گرامی،  بارها اعلام کرده اند که طرفدار آزادی هستند !!!!!!!!!!!!!.

 چند سالی است که این  اساتید محترم همچنان بر سر کار هستند و آزادانه صحبت می کنند اما  من نفهمیدم آن آزادی که ایشان  از آن صحبت  می کنند چیست؟ 

به نام خدا

این چند سالی که محرم و دهه‏ی فجر با هم،‏همزمان شده‏اند از نقاط مشترک عاشورا و انقلاب اسلامی زیاد می‏شنویم. ازاینکه عاشورا سرمشق انقلاب بود و از اینکه مبارزه با ظلم حاکمان و احیاء ارزش‏های دینی و امربه‏معروف و نهی‏از‏منکر و بسیاری آرمان‏های دیگر پیام‏های عاشوراست که انقلاب را به‏وجودآورد. مشق انقلاب را ناتمام نوشتیم؛ چرا که عاشورا با پیام رسانی چون حضرت زینب - سلام الله علیها - به سرمشقی تمام و کمال در تاریخ مبدل شد؛ اما مشق ما تمام شد و بیش از آنچه به فکر ادامه باشیم هر سال در دهه فجر آنچه را نوشتیم مرور می‏کنیم. البته بازخوانی آنچه مردان و زنان انقلابی به آن پایبند بودند یادآوری ارزشهاست؛ اما رسالت نخبگان مذهبی و علمی جامعه در نهادینه کردن آرمان‏های انقلاب اسلامی هم‏چنان باقیست.

انقلاب باید آنگونه پیام‏رسانی می‏شد که تفکر دینی در جای جای کشور اسلامی حضور داشته باشد که هیچ کس نتواند به اسم اصلاحات و دیدگاه‏های روشنفکر مآبانه دوری از ارزش‏های دینی را غالب کند. هر چند مردم متدین و معتقد جامعه اسلامی ایران که به فرموده امام خمینی (ره) از مردم عصر رسول الله هم بهتر هستند به خوبی مراقبند که جامعه در مسیر انقلاب حرکت کند؛ اما به دست آوردن از دست رفته ها تاوان بزرگی دارد که هر از چند سالی مسئولین نظام اسلامی باید آن‏را بپردازند.

جامعه نیز متحمل سختی‏هایی می‏شود که ناشی از برخی غفلت‏هاست. غفلت از آنچه از صدر اسلام تا کنون برای آن، خون‏ها ریخته شده‏است؛ پس باید بیندیشیم رسالت زینب گونه‏ی هریک از ما چیست؟

به نام خدا

روزی که شعار انرژی هسته ای مطرح شد کمتر کسی معنی و مفهوم آن را درست می فهمید اما کم کم به یک شعار ملی تبدیل شد. همه ترسها و نگرانی ها از مخالفت با جو سازی های جهانی به یک حرکت ملی ،برای پیشرفت کشور تبدیل شد.اما در موضوع صرفه جویی در مصرف بنزین از پتانسیل های تبلیغاتی موجود استفاده نشد.
هر گاه صحبت از تحلیل انقلاب و جنگ مطرح می شود همواره از یک حس مشترک ملی مذهبی ،در بین افراد جامعه سخن گفته می شود ، که توانست جانبازی ها ،ایثارها و شهادت ها را بیافریند،اما بسیاری اوقات فرصتهایی را که می توانیم از این حس مشترک استفاده کنیم به راحتی از دست می دهیم.
طرح مبارزه با بد حجابی و سهمیه بندی بنزین از مواردی است که می توانستیم به کمک  تبلیغات ،با مهارتی آن را در جامعه مطرح کنیم که با برخی واکنشها مواجه نشویم.اما متاسفانه چنین نشد!
هنوز هنرمندان ما در گیر بحث هنر متعهد و هنر آزاد هستند ،اما هنرمندانه به ما باوراندند که اسراف زیبا و صرفه جویی زشت است.اگر هنر و تبلیغات   ما درخدمت ارزشهای حقیقی  بود، با وجود زمینه های اعتقادی جامعه ،امروز مجبور نبودیم صرفه جویی را تحمیل کنیم.